Κείμενο της Μαρίας Θεοφίλου

Από την Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου, ύστερα από πέντε μέρες κράτησης στην Αντιτρομοκρατική, βρίσκομαι προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Η σωρεία των κατηγοριών που μου αποδίδονται προκύπτουν ουσιαστικά από αυτήν της "υπόθαλψης" του Συντρόφου μου.

Τα παιδιά μας, 2 και 4,5 ετών, βίωσαν τόσο τη βίαιη στιγμή της σύλληψης του πατέρα τους αλλά κυρίως την τρομακτική εμπειρία της ουσιαστικά σε βάρος τους επίθεσης καθώς μας πρόταξαν οικογενειακώς τα όπλα με υπερβολική βιαιότητα, την ώρα που επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο οι τέσσερείς μας. Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με τον βίαιο αποχωρισμό και αποθηλασμό και τη στέρηση των δυο γονιών τους, θέτει σε εξαιρετικά σοβαρό κίνδυνο την ψυχική τους υγεία.

Θέλω να επισημάνω ότι ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος μου, προκειμένου να ληφθεί η απόφαση της προφυλάκισής μου, θεωρήθηκε επίσης η συγγενική σχέση με τον αδερφό μου που βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές Δομοκού. Αξίζει να αναφέρω την καθόλου τυχαία τελευταία ερώτηση που μου απηύθυναν τόσο ο ανακριτής όσο και η εισαγγελέας με μεγάλη δόση ειρωνείας αλλά και μια έκφραση ικανοποίησης ότι επιβεβαιώθηκε η ενοχή μου, εάν έχω αδέρφια και πού βρίσκεται ο αδερφός μου αυτή τη στιγμή.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει σε βάρος μου κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, ζητώ να αρθεί η προσωρινή μου κράτηση για να επιστρέψω στα παιδιά μου. Ζητώ να σταματήσει η εκδικητική σε βάρος μου δίωξη και να αντιμετωπιστώ με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν και όχι βάσει των συγγενικών μου σχέσεων.



Μαρία Θεοφίλου

21/10/2015

Iδρυτικό συνεδρίο της Αναρχικής Ομοσπονδίας 3-4 Οκτώβρη 2015

Το ζήτημα της οργανωτικής ανασυγκρότησης των αναρχικών στην Ελλάδα έχει τεθεί επιτακτικά και με εμφατικό τρόπο εδώ και αρκετό καιρό. Εκδόσεις βιβλίων, πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις σε αμφιθέατρα, δημόσιες, ηλεκτρονικές ή μη αντιπαραθέσεις, δημιουργούσαν αφενός ένα κλίμα κριτικής στις ανεπάρκειες του αφορμαλισμού και του μέχρι τώρα τρόπου οργάνωσης και πολιτικής δράσης και αφετέρου μια διάθεση για να ξεκινήσει να συζητιέται το θέμα με όρους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έμπρακτες αλλαγές και ορατά αποτελέσματα.

    Στα πλαίσια αυτά εδώ και δύο χρόνια, πολλές αναρχικές συλλογικότητες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας συμμεριζόμενες τον παραπάνω προβληματισμό μπήκαμε σε μια διαδικασία διαλόγου που θα μας επέτρεπε αφενός να στοχαστούμε και να τοποθετηθούμε για ένα πλήθος θεμάτων και αφετέρου (πράγμα δυσκολότερο και σημαντικότερο) να συνδιαμορφώσουμε θέσεις και τοποθετήσεις με άλλες συλλογικότητες με τις οποίες δεν είχαμε απαραίτητα κοινούς κώδικες και πρότερες πολιτικές σχέσεις.

    Θεωρούμε πως τόσο η μορφή και ο τρόπος αυτής της διαδικασίας όσο και το περιεχόμενο και αποτέλεσμα της, αποτελούν παρακαταθήκες για τον αναρχικό χώρο της Ελλάδας. Ακόμα και αν οι διαφορετικές οργανωτικές-πολιτικές θεάσεις του ζητήματος δεν επέτρεψαν στο σχήμα να καταλήξει ενιαίο και οδήγησαν στην τελική φάση της διαδικασίας στην δημιουργία δύο διαφορετικών πανελλαδικών μορφωμάτων, το βασικό και ουσιαστικό ζητούμενο, ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησε αυτή η διαδικασία παραμένει το κρισιμότερο διακύβευμα: η ανάγκη για την οργανωτική ανασυγκρότηση των αναρχικών σε νέες βάσεις.

    Μια ανάγκη που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως τα αντανακλαστικά μας μπορεί να μας κάνουν ικανούς για άμεσες και γρήγορες απαντήσεις στις προκλήσεις και τις επιθέσεις του κράτους αλλά η επανάπαυση μας σε αυτά, καταδικάζει τον πολιτικό μας χώρο στο τέλμα της ευκαιριακότητας και στην τυχαιότητα της συγκυρίας.

    Μια ανάγκη που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που τα προτάγματα μας στα πλαίσια ενός αγώνα, μεταμορφώνονται σε ξύλινο λόγο, σε μονότονα επαναλαμβάνομενα λεκτικά μοτίβα, όταν δεν είναι ενταγμένα στην άρθρωση ενός συνολικού προταγματικού λόγου και ενός ενιαίου και συνεκτικού πολιτικού προγράμματος.

    Μια ανάγκη, τέλος, που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που οι κοινωνικές σχέσεις ή αντιπάθειες και οι σχέσεις “παρέας” ή ανταγωνισμού, καθορίζουν το ποιοί συνεργάζονται με ποιούς, ποιοί καλούνται και ποιοί όχι σε μία διαδικασία και ποιοι τελικά συνεργάζονται.

    Όλα τα παραπάνω, δηλαδή η ευκαιριακότητα και ο συγκυριακός χαρακτήρας, η ασάφεια και αποσπασματικότητα των προταγμάτων, η ξύλινη ιδεολογικοποίηση και η υποκατάσταση των πολιτικών σχέσεων από τις σχέσεις παρέας, βρίσκονται ακριβώς στον πυρήνα του προβληματισμού των συλλογικοτήτων που επιχειρούν να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην οργανωτική ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα, προχωρώντας στη συγκρότηση αναρχικής ομοσπονδίας.

    Φυσικά, η μεταξύ μας ζύμωση και ο διάλογος δε μας έκαναν ειδικούς στα της οργάνωσης, ούτε θεωρούμε  πως ανακαλύψαμε την οργανωτική πανάκεια για τις πολιτικές αδυναμίες του αναρχικού χώρου. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να πειραματιστούμε με νέους τρόπους πολιτικής οργάνωσης και να δοκιμαστούμε με νέους τρόπους δόμησης της δράσης, του λόγου και εν γένει της παρουσίας των αναρχικών στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες!

    Είμαστε, όμως, αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε την χρόνια αδυναμία παραγωγής μιας στρατηγικής αγώνα με τη δημιουργία ενός πολιτικού πεδίου όπου θα συναντούνται οι απόψεις μας και θα διαλέγονται ισότιμα και λειτουργικά. Ο ομοσπονδιακός τρόπος οργάνωσης μπορεί να αποτελέσει αυτό το πεδίο, προωθώντας περαιτέρω την παραγωγή συνολικού προταγματικού λόγου αλλά και παρέχοντας περισσότερες δυνατότητες για τη διάδοση αυτού του λόγου στην κοινωνία και το προλεταριάτο.

   Θέλουμε η ομοσπονδία να αποτελέσει ένα σύνολο δομών και διαδικασιών  το οποίο θα αποτελεί ένα πεδίο ζύμωσης και σύμπραξης των αναρχικών πολιτικών συλλογικοτήτων και θα αντιπαλεύει τη λογική των ευκαιριακών συνεννοήσεων μεταξύ πολιτικών υποκειμένων και την ανάδειξη, ενίοτε, άτυπων ιεραρχιών.

    Συντρόφισσες, σύντροφοι!
Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, οι αλλαγές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, η (οικονομική, κοινωνική, πολιτική) κρίση, οι σαρωτικές για την τάξη μας εξελίξεις σε εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα και η διάλυση των αυταπατών για μία ευνοϊκότερη για τους από τα κάτω καπιταλιστική διαχείριση κάνουν ακόμα  επιτακτικότερη την ανάγκη της οργάνωσης μας με νέους τρόπους, πιο αποτελεσματικούς, πιο μαζικούς, ξεκάθαρα επαναστατικούς! Επιπλέον, η δική μας ομόσπονδη οργάνωση αποτελεί απτό παράδειγμα της οργάνωσης που προτάσσουμε για ολόκληρη την κοινωνία.

Ζούμε σε εποχές που πλέον τα αναρχικά προτάγματα μπορούν και πρέπει να διαχυθούν και να μπολιάσουν τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ως τα μόνα ικανά να οδηγήσουν στην ταξική χειραφέτηση, στην κοινωνική απελευθέρωση!
Είναι ξεκάθαρο πλέον για εμάς πως στις μεταβατικές περιόδους και στις ιστορικές ασυνέχειες που ζούμε, οι αναρχικές συλλογικότητες είτε θα οργανωθούν, θα σχεδιάζουν και από κοινού θα πράττουν, είτε θα περιοριστούν στην αυτοαναφορικότητα και θα χαθούν.

Δήλωση της ελληνικής αποστολής στην Ουκρανία για τα γεγονότα του Κιέβου

«Η διήμερη παραμονή μας στην Οδησσό μετά από πρόσκληση της “Επιτροπής Εθνικών Μειονοτήτων της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας” με στόχο τη συζήτηση και ανάδειξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει κυρίως η ελληνική μειονότητα, σημαδεύτηκε από τις φασίζουσες εκδηλώσεις και την προκλητικά απαράδεχτη και ανοιχτά αντιδημοκρατική συμπεριφορά, με στόχο τον εκφοβισμό όχι μόνο το δικό μας, αλλά προπαντός των ελλήνων και ευρύτερα των μειονοτήτων της πόλης και της περιοχής, των νεοναζιστικών οργανώσεων “Δεξιός Τομέας” και “Αυτοάμυνα της Πλατείας Μαϊντάν”.

Η επίσημη συνάντηση και συζήτηση με τους εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας στην Οδησσό, εκπροσώπους του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης και τους οργανωτές, που ήταν προγραμματισμένη για χθες το μεσημέρι, παρεμποδίστηκε και τελικά ματαιώθηκε λόγω της δράσης  παραστρατιωτικών τμημάτων των δύο παραπάνω οργανώσεων. Αποτέλεσμα αυτής της δράσης ήταν να παρεμποδιστεί η έξοδος της αποστολής επί 5 ώρες από το ξενοδοχείο. Χάρη στην παρέμβαση των ανθρώπων του ελληνικού προξενείου επετεύχθη ο απεγκλωβισμός της ελληνικής αποστολής  αργά το μεσημέρι χθες, 30.09.2015. Στη συνέχεια, ωστόσο, η αποστολή παρακολουθήθηκε στενά από παραστρατιωτικά τμήματα των δύο οργανώσεων στους δρόμους της Οδησσού και “πολιορκήθηκε” σε εστιατόριο μέχρι αργά το απόγευμα - με παρουσία παραστρατιωτικών μέσα κι έξω από την αίθουσα του και προσπάθειες “ανάκρισης” των μελών της αποστολής από διάφορους παραστρατιωτικούς, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν “κομαντάντε”.

Είχε προηγηθεί, ευτυχώς, άτυπη συνάντηση της ελληνικής αποστολής με εκπροσώπους της ελληνικής ομογένειας το βράδυ άφιξης της αποστολής, στις 29.09.2015. Συζητήθηκαν θέματα που αφορούν την πολιτιστική κληρονομιά και τις παραδόσεις των Ελλήνων της Οδησσού, προβλήματα της ελληνόφωνης εκπαίδευσης, αλλά και η παρακράτηση βασικών ακινήτων περιουσιακών στοιχείων της ελληνικής κοινότητας από τις τοπικές αρχές. Για την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων χρειάζεται να υπάρξει ολοκληρωμένο σχέδιο ουσιαστικής παρέμβασης της ελληνικής πολιτείας, τόσο στην εξωτερική πολιτική της χώρας όσο και στην διαχρονική και μεθοδευμένη στήριξη του Ελληνισμού  της Διασποράς. Ειδικά για τον Ελληνισμό της Οδησσού, η παρέμβαση πρέπει να είναι άμεση, καθώς οι τοπικές αρχές φαίνεται ότι εκποιούν αυτή την περίοδο κτίρια που συνιστούν από τα πιο σημαντικά, από αρχιτεκτονική και κυρίως ιστορική άποψη, στοιχεία της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.

Ταυτόχρονα, διαπιστώσαμε πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατική ομαλότητα σε μια περιοχή, όπου αφήνονται να δρουν ανεξέλεγκτα νεοναζιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Η ελληνική αποστολή κατήγγειλε στις τοπικές αστυνομικές αρχές την απαράδεκτη δράση των προαναφερόμενων οργανώσεων – μια γραπτή καταγγελία, που συντάχτηκε και παραδόθηκε σε αστυνομικούς υπό το βλέμμα, τα σχόλια και σε απόσταση αναπνοής από διάφορους παραστρατιωτικούς “διοικητές” μέσα στην αίθουσα. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα και με τις ίδιες συνθήκες έδωσε συνεντεύξεις σε τοπικά τηλεοπτικά και έντυπα μέσα της Οδησσού επισημαίνοντας την κατάσταση με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη, χαρακτηριστική – απ’  ότι φάνηκε - της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στην πόλη, ενώ έκανε έκκληση στη δημοκρατική συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων και της εργαζόμενης κοινωνίας της Οδησσού, που συμβιώνουν ειρηνικά και αρμονικά με την ελληνική κοινότητα εδώ και αιώνες, να μην επιτρέψουν τη συνέχιση της.

Τέλος η Νάντια Βαλαβάνη, ο Κώστας Ήσυχος και ο Βασίλης Χατζηλάμπρου επικρίνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις αντιδημοκρατικές και φασίζουσες πρακτικές της κυβέρνησης του Κιέβου, που θέτουν σε κίνδυνο τα κοινωνικά, δημοκρατικά, πολιτιστικά και πολιτικά δικαιώματα όλων των Ουκρανών πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των μειονοτήτων της χώρας.»

the press project

Έκτακτο: Παρακρατικοί του Δεξιού Τομέα έχουν αποκλείσει ελληνική αποστολή στην Οδησσό

Αποστολή Ουκρανία
Αρης χατζηστεφάνου
Ομάδα της ουκρανικής ναζιστικής οργάνωσης δεξιός τομέας έχει αποκλείσει από το πρωί της Τετάρτης τα μέλη ελληνικής αποστολής στην Οδησσό, που πραγματοποιούσαν επαφές με εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας και την ΜΚΟ των Εθνικών Μειονοτήτων της Μαύρης Θάλασσας.
Στην ελληνική αποστολή συμμετέχουν ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Κώστας Ήσυχος, η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών, Νάντια βαλαβάνη και ο πρόεδρος επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας Βασίλης Χατζηλάμπρου.
Στο σημείο βρίσκονται μέλη του ελληνικού προξενείου στην Οδησσό ενώ τις εξελίξεις παρακολουθούν μέλη της αποστολής του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία.

πηγή: Info war

Η προκήρυξη ενός κουκουλοφόρου

 

«Δεν έχω να εξομολογηθώ ούτε να απολογηθώ για τίποτε. Εσείς, οι άλλοι, οι θεσμικοί, πρέπει να απολογηθείτε για ένα σωρό πράγματα.

Ακούς εκεί ׃ ‘’ Η δημοκρατία δεν φοράει κουκούλα!’’. Το λένε και με στόμφο και δεν κοκκινίζουν…

Όλο το πολιτικό τους σύστημα φορά μια κουκούλα μέχρι τους αστραγάλους.
Ας βγάλουν αυτοί τις κουκούλες τους, κι ύστερα συζητάμε για τη δική μου.

Λέω ψέματα ;Θα στα πω με τη σειρά, για να καταλάβεις με πόσους κουκουλοφόρους διασταυρώνεσαι κάθε μέρα χωρίς να το παίρνεις πρέφα.

Πας στη τράπεζα, αμέριμνος, για να πληρώσεις ένα λογαριασμό, ή να σηκώσεις λεφτά από το ΑΤΜ – εμένα, άσε με , πες ότι σηκώνω όλο το ΑΤΜ. Με το που περνάς την πόρτα, μία κάμερα που δεν την παίρνεις είδηση στρέφεται πάνω σου. Με το που κάθεσαι φάτσα-κάρτα απέναντι από την οθόνη του μηχανήματος, άλλη μία κάμερα σε γράφει. Δεν ξέρεις ποιος σε παρατηρεί, ποιος σε καταγράφει, αλλά πες μου, τι άλλο από κουκουλοφόρος είναι ο τύπος που είναι κρυμμένος στα κοντρόλ κι όλοι οι άλλοι που τον πληρώνουν; Κουκούλα Νο , λοιπόν, η τράπεζα.

Ήρθαν οι εκπτώσεις, κι εσύ είσαι μες τη καλή χαρά που καθυστέρησε ο χειμώνας και θα πας να τα σκάσεις, να τσακίσεις την πιστωτική σου για ΄΄τρεντι΄΄ κουρελαρία που δεν θα φορέσεις του χρόνου, αλλά τώρα. Μπαίνεις στο πολυκατάστημα (δεν δίνεις σημασία στους κουκουλοφόρους που καταγράφουν τις κινήσεις σου στο τμήμα γυναικείων εσωρούχων, τι δουλεία έχεις εκεί κοτζαμ άντρας;), σαρώνεις τους πάγκους τα ράφια, στενάζουν τα δοκιμαστήρια και τελικά πας κατάφορτος στο ταμείο για τη λυπητερή. Βγάζεις την κάρτα και μόλις περάσει από το μαγικό μηχανάκι, όλα τα καλούδια που διάλεξες έχουν περάσει στο καταναλωτικό σου προφίλ, καταρτισμένο από έναν κουκουλοφόρο που ούτε ξέρεις πού βρίσκεται, ούτε για ποιόν δουλεύει. Έπειτα από μερικές εβδομάδες, ο κουκουλοφόρος της πίστωσης και του εμπορίου μπορεί να σου στείλει καμιά καρτούλα με μία ευκαιρία για χαμηλότοκο προσωπικό δάνειο ή εκπτωτικό κουπόνι αγορών, κι εσύ θ’ αναρωτιέσαι ׃ ˝ Μα, που με ξέρουν, αυτοί; ˝. Ξέρουν τα πάντα για σένα, δεν ξέρεις τίποτα για αυτούς.

Για να μη μου πεις πως έχω προκατάληψη με τους τραπεζίτες και τους εμπόρους -όχι ότι δεν έχω -, θα σε πάω αλλού. Πες μου πόσα ξέρεις γι’αυτούς που ελέγχουν όλο το πλούτο αυτής της χώρας; Τι ξέρεις για τους περίφημους θεσμικούς επενδυτές που αγοράζουν και πουλάνε αβέρτα μετοχές και αποφασίζουν πότε θα ανέβει ή θα κατέβει το Χρηματιστήριο; Έχεις δει τις φάτσες τους;
Όχι, γιατί κρύβονται πίσω νόστιμες, αγγλοσαξονικές επωνυμίες, βρίσκονται στα νησιά Κείμαν ή στη Λιβερία ή στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αθέατοι πίσω από τις εταιρικές τους κουκούλες. Τι ξέρεις για τα πραγματικά αφεντικά ανώνυμων εταιριών, που κρύβονται πίσω από τα ακριβοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια και τους χιλιάδες, εκατομμύρια ανυποψίαστους μικρομετόχους; Α, ναι. Μπορεί να τους βλέπεις καμιά φορά σε κοσμικές στήλες, να χαριεντίζονται με μοντέλες και τραγουδιάρες ή να μετέχουν σε φιλανθρωπικά γκαλά. Αλλά τους βλέπεις όταν κλείνουν τις κρατικές προμήθειες, όταν χρηματοδοτούν κόμματα και πολιτικούς, όταν κινητοποιούν τα λόμπι τους για να αποσπάσουν μία ευνοϊκή νομοθετική ρύθμιση, πλασαρισμένη σαν τελευταία λέξη της μεταρρύθμισης;

Χαμπάρι δεν παίρνεις !
Όλοι προστατευμένοι πίσω από αχυράνθρωπους , κάτω από τη κουκούλα της ανώνυμης εταιρείας και της δημοκρατίας των μετόχων. Θέλεις κι άλλα ; Καλά μην πούμε τα αυτονόητα, για τις κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας, για τους κουκουλοφόρους της αμερικάνικης πρεσβείας που σκανάρουν τη μισή Αθήνα, για τους έμμισθους και αμίσθους ρουφιάνους του κράτους, για τους μυστικούς, για τους υποκλοπείς, για τους μπάτσους χωρίς διακριτικά που μας κάνουν παρέα στις διαδηλώσεις όταν δεν μας ξεμοναχιάζουν στις γωνίες για να μας σαπίσουν στο ξύλο, για τους κρανοφόρους με τα χημικά, για τις κρυφές κάμερες των Τήλε-ρουφιάνων, για τους δορυφόρους που μας παρακολουθούν από ψηλά, για τους ξένους πράκτορες που κάνουν απαγωγές υπόπτων κατά βούληση, για τις μυστικές πτήσεις και φυλακές της CIA, για την ξεφτίλα της κουκούλας που έχει φορέσει εδώ και χρόνια όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση για να είμαστε υποτίθεται, ασφαλείς απέναντι στους κουκουλοφόρους τρομοκράτες.
Και οι κουκουλοφόροι της (αν)ασφάλειας δεν θα βγάλουν ποτέ το ενδυματολογικό τους αξεσουάρ.

Να σου θυμίσω και το άλλο : Σου λέει κάτι η φράση ‘’ ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;’’ .
Κάτι σου λέει, γιατί την είπε ένας υπεράνω ιστορικής υποψίας δικός σας.
Έχεις ακούσει πιο κραχτή καταγγελία για τη δημοκρατία της κουκούλας εδώ και 40 χρόνια;
Έλα ντε, ακόμη κι αυτοί που κυβερνάνε αυτό τον τόπο αναρωτιούνται ποιος πραγματικά τον κυβερνάει, κρυμμένος κάτω από την κουκούλα.
Ο θείος μπορεί να εννοούσε το παλάτι, τους Αμερικανούς, τους βιομήχανους, ο ανιψιός που είχε την ίδια απορία 40 χρόνια μετά , τα’ ριξε στους νταβαντζήδες. Αλλά μήπως τόλμησε να πει ονόματα; Μούγκα στη στρούγκα…
Τώρα τα βρίσκουμε μια χαρά με τους κουκουλοφόρους της πραγματικής εξουσίας , έγιναν σύμμαχοι του μεταρρυθμιστικού έπους.
Το μόνο που χαλάει τη μανέστρα είναι πέντε μολότωφ σε κάδους σκουπιδιών και σε αυτοκίνητα και μια ρουκέτα.
Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Εγώ μπορεί να είμαι ένας προβοκάτορας, δεν με χαλάει ο χαρακτηρισμός, αλλά και όλα τα αυτοκίνητα, όλα τα μηχανάκια τραπεζών που έχουμε κάψει, όλα τα τζάμια που έχουμε σπάσει, όλες τις βιτρίνες που έχουμε απαλλοτριώσει εδώ και 20 χρόνια να βάλεις , δεν φτάνουν ούτε στο ένα χιλιοστό της ζημίας που προκαλούν οι κουκουλοφόροι της εξουσίας με μια ιδιωτικοποίηση, μία νομοθετική ρύθμιση εμπρησμού των δασών, μία τροπολογία καταπάτησης των ακτών, ένα σκάνδαλο στις κρατικές προμήθειες, έναν σικέ διαγωνισμό ή το διαρκές ξάφρισμα δισεκατομμυρίων ευρώ που χάνουν το δρόμο από τις Βρυξέλλες μέχρι την Αθήνα.

Λοιπόν, η συμφωνία είναι αυτή.
Την κουκούλα θα τη βγάλω όταν τη βγάλουν και όλοι αυτοί που κυβερνάνε αυτό τον τόπο, ερήμην μας και ερήμην σας, κάθε φορά που τους υπογράφετε λευκή εκλογική επιταγή.

Στο κάτω κάτω , μπορεί να με θεωρήσεις ένα αναγκαίο κακό.

Η «δημοκρατία της κουκούλας» παράγει πολύ θυμό, πολλή οργή, που εσύ, ο καθωσπρέπει αστός, ο φιλήσυχος μικροαστός, ο νομιμόφρων προλετάριος, δεν μπορείς να εκδηλώσεις , την κρατάς μέσα σου κι αν είσαι στη μέση ηλικία, κινδυνεύεις κι από έμφραγμα. Άσε με εμένα, λοιπόν, να κάνω τη βρωμοδουλεία.
Με κουκούλα ή χωρίς, δεν έχει και πολλή σημασία.
Σε προειδοποιώ, πάντως, κάποτε μπορεί να τη χρειαστείς κι εσύ.
Έχουμε μακρύ χειμώνα μπροστά μας, και δεν μιλάω για τον καιρό…»

athens intymedia

Για την επιθεση στο ΤΑΙΠΕΔ και τις συλλήψεις που ακολούθησαν

Τη Δευτέρα 14 Σεπτέμβρη ομάδα συντρόφων από την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας εισέβαλλε στα γραφεία του ΤΑΙΠΕΔ διαλύοντάς τα, ως μια ελάχιστη απάντηση στη ληστρική δράση του εν λόγω οργανισμού.

Το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου) είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιεί το κράτος και το κεφάλαιο στην ολομέτωπη επίθεσή του ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους. Δημιουργήθηκε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο του 1ου μνημονίου, αναλαμβάνοντας να ξεπουλήσει ό,τι είχε απομείνει από τον δημόσιο πλούτο. Μέχρι τώρα έχει ιδιωτικοποιήσει ακίνητα και κρατικές επιχειρήσεις αξίας 7,7 δις ευρώ. Το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προβλέπει τη μετεξέλιξη του ΤΑΙΠΕΔ σε Ταμείο Δημοσίου Πλούτου με ταυτόχρονο πολλαπλασιασμό των υπό ιδιωτικοποίηση ακινήτων και οργανισμών.

Το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι καινούργια ιδέα. Βασίστηκε στην εμπειρία των ταμείων αποκρατικοποιήσεων που δημιουργήθηκαν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (όπως η Ανατολική Γερμανία και η ΕΣΣΔ) μετά την κατάρρευση τους κατά τη δεκαετία του ‘90 και άνοιξαν τον δρόμο στο πλιάτσικο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις χώρες αυτές. Ο στόχος του είναι διττός. Αφενός η περαιτέρω συσσώρευση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κι αφετέρου η ραγδαία υποτίμηση της εργασίας όχι μόνο των εργαζόμενων στις μέχρι πρότινος κρατικές εταιρίες αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξης. Σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας είναι και η λεηλασία της φύσης αφού μεγάλο κομμάτι των υπό εκποίηση ακινήτων είναι προστατευόμενες περιοχές.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί απάντησαν στην καταστροφή των γραφείων του ΤΑΙΠΕΔ με συλλήψεις 4 μελών του Ρουβίκωνα στους οποίους αποδίδονται τέσσερις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα (άρνηση δακτυλοσκόπησης, διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας από κοινού, εκτέλεση βιαιοπραγιών στα πλαίσια διατάραξης κοινής ειρήνης, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας). Λίγες μέρες πριν οι καταπιεσμένοι κληθούν να επιλέξουν ποιος θα είναι αυτός που θα ξεπουλήσει αγαθά που θα έπρεπε να είναι δημόσια, αυτοί που αντιστέκονται σε αυτό το ξεπούλημα διώκονται. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας, οξύνοντας τους αγώνες μας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση, ενάντια στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο και το κράτος, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ



Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας

αναρχική συλλογικότητα Θρυαλλίδα, αναρχική συλλογικότητα Καθ’ Οδόν, αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας, αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας, Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση, Κενός Κύκλος, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο No Man’s Land

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ 16 / 9

Εδώ και κάποιες μέρες αναρχικοί σύντροφοι και συντρόφισσες έχουν προχωρήσει στην κατάληψη του ΤΕΙ Αθηνών δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα που στόχο έχει να αποτελέσει ένα ορμητήριο ανατρεπτικών προθέσεων.
Το πολιτικό πλαίσιο που έχει τεθεί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έχουν προχωρήσει στην κατάληψη αφορά τόσο την υπόθεση μου όσο και την Έυη Στατήρη που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Δευτέρα απαιτώντας την απελευθέρωση της καθώς και την τωρινή πολιτική συγκυρία με την επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους Χρυσαυγίτες και το εκλογικό τσίρκο του Σεπτεμβρίου.

Σήμερα η υπηρεσιακή υπουργός παιδείας Ευφροσύνη Κιάου εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία ζητεί τον τερματισμό της κατάληψης ενώ έχει το θράσος να εκφέρει προσωπική άποψη γύρω από την βούληση μου η οποία όπως λέει δεν εκφράζετε μέσα από αυτή την κατάληψη.
Για να τελειώνουμε με την κοροϊδία ας ξεκαθαριστεί ότι η βούληση μου εκφράζετε με τον πιο όμορφο τρόπο από τους συντρόφους που κατάλαβαν το ΤΕΙ Αθήνας καθώς και από όσους επιμένουν να σχεδιάζουν απελευθερωτικές διαδρομές στον χάρτη της αναρχικής εξέγερσης.
Διαδρομές κατά τις οποίες κυβερνητικά κτήρια και πανεπιστήμια καταλαμβάνονται, μπάτσοι και φασίστες τσακίζονται στην μέση του δρόμου, πολιτικοί και δικαστές αναζητούν δρόμους διαφυγής από τα φλεγόμενα σπίτια τους. Διαδρομές όπου η άγρια ομορφιά της αναρχίας συγκρούεται με την έννομη τάξη του πολιτισμένου κόσμου.

Αν η Ευφροσύνη Κιάου θέλει να αναζητήσει ευθύνες για αυτή την κατάσταση ας τις αναζητήσει στους προκατόχους της γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας που εδώ και εφτά μήνες μαζί με την υπόλοιπη συμμορία παλιάτσων του Σύριζα εξαπατούν σε συνεχή βάση τους πολιτικούς κρατούμενους.
Είναι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος ο οποίος ψήφισε μια τροπολογία κουρελόχαρτο για να σταματήσει η ποινικοποίηση των συγγενών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς την οποία κανένας δικαστής δεν λαμβάνει υπ' όψιν του γεγονός το οποίο αγνοεί επιδεικτικά.
Ο συγκεκριμένος είναι αυτός που δεν έβγαζε σκόπιμα την υπουργική απόφαση για την υπόθεση μου και όταν τελικά το έκανε ήταν μια υπουργική απόφαση χειρότερη από τον νόμο του Αθανασίου με τον οποίο καταργούνταν η γνωμοδότηση του ανακριτή.

Είναι τα δικαστικά συμβούλια με αιχμή του δόρατος τον Νικόπουλο που απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις αποφυλάκισης της Έυης και ο οποίος επαλειμμένος απορρίπτει όλες τις αιτήσεις μου για εκπαιδευτική άδεια.

Σε αντίθεση λοιπόν με τις θέσεις εξουσίας τις οποίες όλοι αυτά τα καθάρματα υπηρετούν προσωρινά κατά την διάρκεια της καριέρας τους, οι ευθύνες για τις επιλογές τους ούτε αποσύρονται ούτε συνταξιοδοτούνται και θα παραμείνουν εκεί χαραγμένες στα μυαλά και στην μνήμη όλων εκείνων των ανθρώπων που ποτέ δεν διέγραψαν έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η εξέγερση και η επίθεση από μέσα τους.

Αν η υπουργός παιδείας και τα στελέχη της κυβέρνησης θέλουν να προχωρήσουν σε κατασταλτική επιχείρηση εναντίων της κατάληψης ας αναλάβουν τις ευθύνες των επιλογών τους και ας χρεωθούν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος στα χνάρια του Πανούση.
Το να χρησιμοποιούν εμένα για να λειάνουν το έδαφος μιας ενδεχόμενης επέμβασης είναι ένας προφανής θρασύδειλος πολιτικαντισμός.

Αυτά τα λίγα προς αποκατάσταση της αλήθειας.
      Για την αναρχική αντεπίθεση στον κόσμο της εξουσίας!

            Αλληλεγγύη στους καταληψίες του ΤΕΙ Αθήνας!

        Λευτεριά στην Εύη Στατήρη απεργό πείνας από 14/9 !

Νίκος Ρωμανός

ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ – ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ 14 -9 - 2015

ΕΥΗ  ΣΤΑΤΗΡΗ – ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ 14 -9 - 2015

                                
  Ενάντια στον φόβο και στο άδικο

Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου το ημερολόγιο στον τοίχο του κελιού μου δε θα αλλάξει σελίδες. Αυτή η ημερομηνία θα μείνει καρφωμένη εκεί, μέχρι να έρθει η μέρα της ελευθερίας.
   
Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου ξεκινάω ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ για την απελευθέρωσή μου…ενάντια στο φόβο της εξουσίας, ενάντια στο άδικο της δικαιοσύνης τους, ενάντια στα ψέματα των δημοσιογράφων, ενάντια στην απάθεια, ενάντια στη σιωπή…
   Μπάτσοι, δικαστές και πολιτικοί κλείδωσαν τις μέρες μου μέσα στα τείχη της φυλακής, όμως δεν μπορούν να κλειδώσουν την αξιοπρέπειά μου και την επιθυμία μου για ελευθερία…
 
Η άρνησή μου να δεχτώ την παντοδυναμία της εξουσίας που συνθλίβει τις ζωές μας αποθηκεύοντάς τες μέσα σε φακέλους που γεμίζουν ανακριτικά γραφεία και αστυνομικά αρχεία,  είναι η κληρονομιά της συλλογικής ιστορίας, αγώνων των καταπιεσμένων που αντιστάθηκαν, που μάτωσαν, που εξεγέρθηκαν και γυρεύουν ακόμα τη δικαίωσή τους.

   Είναι η επιστροφή της μνήμης των εξεγερμένων, των κυνηγημένων, των φυλακισμένων που δεν ξεχνά ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται…αλλά κατακτιέται με αγώνες…

   «Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέχρι τη στιγμή που τους παίρνετε τα πάντα. Από τη στιγμή όμως που τους αφήνετε χωρίς τίποτα, τους έχετε χάσει, είναι ελεύθεροι.»(Α.Σολζενίτσιν)
                                                                     
                                                                          Εύη Στατήρη
                                                           Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
                                                                             14-09-2015